Sławomir Mrożek – Tango – Dramat o władcy totalitarnym. Problematyka

Tytuł dramatu Sławomira Mrożka Tango nawiązuje do tańca towarzyskiego pochodzenia z Południowej Ameryki. W dramacie tango La Cumparsita tańczy wujek Eugeniusz z Edkiem. Jest to nawiązanie do Wesela Wyspiańskiego, gdzie element tańca jest symbolem uśpienia narodu, jego marazmu i bezideowości.

W Tangu Mrożka taniec jest zapowiedzią tragedii, jaka może się w niedługim czasie zdarzyć.

Artur, człowiek wrażliwy, o romantycznym usposobieniu, ma określoną ideę. Próbuje przywrócić w rodzinie tradycyjne normy i wartości, chce budować świat na nowo, lecz szybko ponosi klęskę. Przegrywa z Edkiem, którego postać sugeruje dyktaturę chama, partyjnego ciemniaka, który musi burzyć to, czego nie rozumie. Triumfuje, bo pod wrażeniem jego prostackiej siły znajdują się wszyscy.

Tango jest dramatem politycznym, ostrzega przed władzą totalitarną. Edek zabija Artura i przejmuje władzę w domu. W miejsce ideologii inteligenta wprowadza brutalną siłę. Jego mowa do poddanych jest krótka: Teraz moja kolej. Wy będziecie mnie słuchać. (…) Ja jestem swój chłop. I pożartować mogę i zabawić się lubię. Byle cicho siedzieć, nie podskakiwać, uważać co mówię. Umiejętnie wykorzystuje strach paraliżujący pozostałych członków rodziny.

Ściąga z nieżyjącego Artura marynarkę, zakłada ją, po czym zaczyna z Eugeniuszem tańczyć tango. Taniec Edka z uległym mu całkowicie Eugeniuszem jest symbolem niemocy polskiej inteligencji, zniewolonej, pozbawionej wpływu na otaczający świat.