Sławomir Mrożek – Śpiąca królewna – jako parodia baśni Braci Grimm

Utwór Sławomira Mrożka Śpiąca królewna' jest parodią baśni Braci Grimm. Została złamana konwencja literacka, czyli reguła konstruowania dzieła literackiego, charakterystyczna dla danego gatunku.

Kompozycja baśni według Mrożka jest dwudzielna:
1. Początek jest tradycyjny, zgodny z konwencją baśni (opieka krasnoludków nad królewną, zbudzenie królewny),

2. Dalsza część baśni jest noweczesna (ciągłe obejmowanie królewicza przez królewnę, królewicz jako podrywacz, królewicz-palacz).

Cechy którymi odznacza się tradycyjna baśń, to:
– dobro walczy ze złem i zawsze dobro zwycięża;
– świat fantastyczny;
– opowiada o niezwykłych wydarzeniach;
– realizm miesza się z fantastyką;
– nieokreślony jest czas i miejsce wydarzeń;
– przyroda ma cechy ludzkie;
– szczęśliwe zakończenie

Zdarzenia oczekiwane, spodziewane w baśni, to:
– opieka krasnoludków nad królewną;
– pojawienie się królewicza;
– przebudzenie królewny pocałunkiem;

Zdarzenia dziwne, zaskakujące w baśni to:
– ciągła pozycja pary;
– potrzeba zapalenia papierosa przez królewicza;
– ucieczka królewicza nie zważając na losy królewny;
– zamiana królewicza w żabę

Cechy królewny: tradycyjnie – mądra, dobra, piękna;
według baśni Mrożka – zazdrosna, egoistyczna.

Cechy królewicza: tradycyjnie – rycerski, dobrze wychowany, dzielny;
według baśni Mrożka – nałogowy palacz, kłamca i oszust, lawirant