Renesans. Reformacja – luteranizm, kalwinizm, anglikanizm

Reformacja była ruchem religijno-społecznym dążącym do wprowadzenia wielu reform w kościele. W okresie średniowiecza Kościół był największym autorytetem, lecz nadużycia władzy oraz ogromne bogactwa papieży zaczęły pod koniec epoki budzić oburzenie. Reformacja jest właśnie buntem przeciwko władzy Kościoła.

Reformację zapoczątkował Marcin Luter, który w 1517 roku na drzwiach katedry w Wittenberdze wywiesił swoje tezy. Był to zakonnk niemiecki, który potępił niektóre praktyki duchownych – handel odpustami, kupowanie stanowisk kościelnych. Domagał się prawa do swobodnej, indywidualnej interpretacji ksiąg świętych. Marcin Luter utworzył pierwsze protestanckie wyznanie – luteranizm, które szybko zyskiwało zwolenników, lecz także budziło ogromny sprzeciw, doprowadzając do ostrych konfliktów politycznych, zarówno wewnętrznych, jak i na arenie międzynarodowej.

Za przykładem Lutra poszedł Jan Kalwin, teolog francuski, zwolennik przekonania, że o życiu człowieka decyduje przeznaczenie. Kalwin stworzył odłam religijny zwany kalwinizmem.

W Anglii, Henryk VIII, po tym jak papież nie dał mu rozwodu sam stanął na czele nowego wyznania – anglikanizmu. Pragnął Kościoła niezależnego od papieża, ogłosił się więc głową Kościoła anglikańskiego.

Ze względu na to, że Kościół katolicki zostsł podzielony przez reformację i reputacja jego bardzo podupadła, na soborze w Trydencie, w latach 1545-1563 został opracowany program reform wewnętrznych. Rozpoczęła się więc kontrreformacja, a przewodził jej powołany do życia w 1534 roku zakon jezuitów.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.