Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie – Rozprawka

Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie – mówi stare przysłowie. Czy to jest prawda? Czy rzeczywiście przyjaciel jest nam tak bardzo potrzebny? Jak wyglądałoby nasze życie bez przyjaciół?

Przyjaciel to osoba, której zawsze mogę powierzyć swoje radości i smutki. Gdy mam problem lub kłopot, śmiało mogę mu się zwierzyć. On na pewno mnie wysłucha, zrozumie i pomoże.

Ponadto, przyjaciel jest dla mnie oparciem w trudnych chwilach. To absolutne przeciwieństwo relacji jaka łączyła Leszka i Mieszka z opowiadania Przyjaciele. Dzielili się zawsze wszystkim dopóki nie znaleźli się w niebezpieczeństwie. W jednej chwili zapomnieli o wielkiej przyjaźni. W przyjaźni najważniejsze są czyny, nie słowa.

Przyjaciel to niszczyciel samotności w naszym życiu. Szczera, wzajemna przyjaźń sprawia, że czujemy się komuś potrzebni. Zdajemy sobie sprawę, że również nie pozwalamy na samotność drugiej stronie.

Prawdziwych przyjaciół spotykamy również na kartach wielu książek. Przykładem może być przyjaźń Stasia i Nel z powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy. Oboje troszczyli się o siebie. Byli swoim oparciem  trudnych chwilach. Trwali przy sobie w każdej, nawet najgorsze sytuacji.

Zwierzęta również mogą być przyjaciółmi człowieka. Pies potrafi obroni swego pana w chwilach zagrożenia, a nawet uratować mu życie. Przykładowo, pies z czytanki Nero uratował życie małej dziewczynki. Gdyby nie on, młoda bohaterka zamarzłaby na śmierć.

Podsumowując, przyjaźń człowiekowi jest bardzo potrzebna. Bez niej życie byłoby smutne, nieciekawe i bezbarwne. Pamiętajmy jednak, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie.

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.