Pierre Corneille – Cyd – Artyzm Cyda

Artyzm Cyda Pierre Corneille polega przede wszystkim na stworzeniu postaci pełnych autentyzmu, zdumiewających czytelnika swoją wyrazistością. Przeżycia wewnętrzne bohaterów, dramat ich serc wzbudzają nie tylko litość, ale także podziw dla wielkości człowieka. Akcja utworu rozgrywa się głównie w ich duszach.

Postępowaniem bohaterów i ich przeżyciami rządzi rozum, a miłość jest podporządkowana honorowi i obowiązkowi.

Analizują swoje zachowania i czyny, nieustannie doskonalą się wewnętrznie.

Corneille stworzył świetne portrety bohaterów, ludzi myślących, czujących, zachowując przy tym klasyczne kanony budowy dramatu: zachowana jest jedność miejsca i czasu, w dialogu biorą udział 3 postacie. Wypowiedzi bohaterów są jasne, zrozumiałe i pełne swobody.

Pełne mistrzostwa i dynamizmu dialogi swoim rytmem i dźwięcznością trafnie oddają stany emocjonalne bohaterów dramatu: dumę, gniew, rozpacz.

Dramat został napisany aleksandrynem, czyli wierszem stosowanym głównie w tragediach i poematach, a więc dwunastozgłoskowcem, ze średniówką po szóstej sylabie. Tylko monologi Rodryka i Królewny zbudowane są z 8-wersowych zwrotek, to stance. Język Cyda charakteryzuje się zwięzłością i prezycją, niezwykle dokładnie i szczegółowo oddaje życie wewnętrzne i liryzm wykreowanych postaci.

Poprzez dynamiczną, szybką, pełną perypetii akcję, której wszystkie człony skupione są wokół podstawowego tematu, ukazał Corneille konflikt wewnętrzny i dylematy głównego bohatera.