Pierre Corneille – biografia, życiorys, twórczość

Pierre Corneille – dramatopisarz francuski. Urodził się w 1606 r. w Rouen, w rodzinie urzędniczej. W wieku 16 lat ukończył kolegium jezuitów w rodzinnym mieście, i w tym czasie otrzymał już nagrodę za wiersze łacińskie. Po studiach prawniczych został adwokatem w sądach w Rouen, sprawując ten urząd do 1650 r. Studiując prawo, poznał historię i kulturę starożytnego Rzymu. Umiłowanie antyku oraz jego ideałów, wywarło ogromny wpływ na jego twórczość, związaną tematycznie właśnie ze starożytnym światem.

W 1628 r. przypadkowo zetknął się w Rouen z trupą teatralną kierowaną przez aktora Mondory'ego. Sztuka Melite, którą dał aktorowi została wystawiona w Paryżu i wzbudziła ogromny zachwyt.

W 1635 r. Corneille został powołany przez kardynała de Richelieu do stowarzyszenia Pięciu Aktorów, których zadaniem miało być pisanie sztuk na tematy dostarczone przez kardynała. Pisarz szybko zrezygnował z tego zaszczytu, by zachować swą niezależność.

W 1637 r. została wystawiona przez Mondory'ego tragikomedia Corneille'a Cyd, która odniosła ogromny sukces. Zachwyt dworu sprawił, że król Ludwik XIII w nagrodę nadał pisarzowi tytuł szlachecki.

W 1640 r. ożenił się z Marią de Lampieriere. Mieli sześcioro dzieci, prowadzili szczęśliwe życie. Wspierał także finansowo rodzeństwo i opiekował się młodszym bratem Tomaszem – także pisarzem.

W 1647 r. został członkiem Akademii Francuskiej. Ogromny sukces odniosła sztuka Złote runo, wystawiona na cześć małżeństwa Ludwika XIV, po którym postanowił przeprowadzić się wraz z rodziną do Paryża i zamieszkać w pałacu księcia de Guise.

Koniec jego życia był pełen kłopotów finansowych. Zmarł w samotności w Paryżu w 1648 r. 

Twórczość Pierre Corneille'a można podzielić na 3 okresy: 

I – (1629-1637) komedie takie jak: Melite, Wdowa, Galeria Pałacowa, Służąca, tragikomedia Klitander, tragedia Medea. Mówiły one o losie ludzi pokrzywdzonych przez życie, o rodzicach pragnących dobrych partii dla swych dzieci.

II – (1637-1652) tragedia: Cyd, Horacjusze, Cynna, Śmierć Pompejusza, Kłamca.

III – (1652-1674) tragedie: Edyp, Złote runo, Sertonius, Tytus i Berenika.