Romantyzm – Charakterystyka literatury romantycznej

Literatura romantyczna była wyrazem protestu przeciwko racjonalizmowi i klasycyzmowi wieku Oświecenia, przeciwko narzucaniu wzorów.

Romantyzm stworzył nowy typ bohatera, samotnie buntującego się przeciwko normom społecznym i walczącego o wolność ojczyzny. Bohater romantyczny w swoich działaniach kieruje się bardziej uczuciem niż rozumem, targany jest wielkimi namiętnościami, jak miłość i nienawiść. Przeżywa tragiczny konflikt spowodowany rozbieżnością między wyznawanymi ideałami a rzeczywistością. Bohater romantyczny to człowiek skłócony ze światem i społeczeństwem, w którym żyje, przeżywa przeważnie nieszczęśliwą i tragiczną miłość, którą czyni sensem swego życia. Miłość często prowadzi bohatera do samobójczej śmierci, stawała się wielką namiętnością, była też dowodem, wyznawanej przez romantyków, dominacji uczucia nad rozumem. W wielu wypadkach bohater musi dokonać wyboru, między miłością do kobiety, a miłością do ojczyzny.

Romantycy chętnie w swej twórczości sięgali do odległych czasów średniowiecznych, a tajemnicze zamki, bądź ich ruiny były doskonałą scenerią do ukazywania niezwykłych przygód średniowiecznych rycerzy, często wielkich bohaterów dążących do realizacji wielkich idei.

Coraz chętniej literatura sięgała po elementy ludowe. Wzrosło zainteresowanie poezją i pieśnią ludową, a także samym ludem i jego życiem. Przedstawiono w utworach wyzysk ludu przez szlachtę, nędzę ludu miejskiego.

Romantycy stworzyli nową koncepcję poezji i poety – wieszcza, osobowość wybitną wyróżniającą się ponad zwykły lud, będący duchowym przywódcą narodu.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.