Pamiętnik z powstania warszawskiego – Streszczenie – Miron Białoszewski
Miron Białoszewski w Pamiętniku z powstania warszawskiego ukazuje powstanie widziane oczyma cywila. Nie przedstawia walk powstańców z Niemcami, ani bohaterskich czynów, lecz koncentruje się na codziennym życiu mieszkańców stolicy. Zawarł tu wszystko, co wraz z rodziną i innymi mieszkańcami przeżył w walczącym mieście. Wspomnienia dotyczą okresu od 1 sierpnia do 9 października 1944 r.
Miron, narrator i bohater Pamiętnika z powstania warszawskiego miał wówczas 22 lata. Był studentem polonistyki na tajnym uniwersytecie. Nie działał w żadnej konspiracyjnej organizacji, walczył przede wszystkim o przetrwanie. Warunki życia mieszkańców pogarszały się z dnia na dzień w miarę nasilania się ataków i burzenia domów. Pierwsze dni powstania Miron spędził na pograniczu Woli i Śródmieścia, gdzie mieszkał wraz z matką. Podczas bombardowania ukrywali się w piwnicy, inni uciekali do schronów. Żadne miejsce nie gwarantowało bezpieczeństwa. W schronach znajdowały się stłoczone prycze, na których spano całymi rodzinami. Pomiędzy nimi stały bagaże i inne rzeczy, które uciekający zabrali ze sobą. 7 sierpnia narrator przedostał się wraz z matką na Starówkę, gdzie starali się zorganizować codzienne życie.
Dodaj komentarz