Miguel de Cervantes – Don Kichot z Manczy – Streszczenie

Tematem powieści Miguela de Cervantesa Don Kichot z Manczy są wzajemne relacje między literaturą i życiem, ukazane poprzez osobę głównego bohatera.

Don Kichot to 50-letni szlachcic z Manczy. Czytając średniowieczne romanse rycerskie uwierzył, że może przemienić się w bohatera przeczytanej lektury, a mianowicie stać się błędnym rycerzem, wskrzesić jego tradycje i cnoty. Przyswoił sobie także sztuczny, górnolotny język z ksiąg rycerskich. Przywdział starą zbroję, skleconą z niepasujących do siebie części, wyruszył w świat w poszukiwaniu przygód i sławy.

Wybór drogi powierzył chudej szkapie, jedynej jaką posiadał w stajni. Nazwał ją Rosynantem, siebie zaś – Don Kichotem z Manczy. 

Na wędrówkę wziął ze sobą sąsiada Sancho Pansa, którego mianował giermkiem. To ubogi, chytry chłop, lecz twardo trzymający się ziemi, a do tego wesoły, gadatliwy i dobrotliwy. Opuścił żonę i dzieci, aby towarzyszyć Don Kichotowi w jego błędnej wędrówce. Uwierzył bowiem panu, że zostanie wielkorządcą wyspy, czyli zamorskiej zdobyczy. Sancho Pansa stanowi jaskrawe przeciwieństwo marzycielstwa i bujania w obłokach swego pana.

Pierwsza część utworu ukazuje trzy wyprawy podjęte przez bohatera. Don Kichot chciał koniecznie być pasowany na rycerza, zgodnie ze średniowiecznymi obyczajami rycerskimi. Obrzędu pasowania dokonano w napotkanej karczmie, która w jego wyobraźni stała się zamkiem, zaś pasujący go karczmarz – kasztelanem.

Z kolei Aldonzę, prostą dziewczynę z pobliskiej wioski, flirtującą w karczmie z klientami, uczynił piękną i cnotliwą damą swego serca i nazwał ją Dulcyneą. Podczas wędrówki dziewczyna będzie obecna tylko w jego chorej wyobraźni, wykreowanym sensem jego poczynań. Siebie wykreował w rycerza wzorem powieści rycerskich, z kolei Aldonzę według schematu romansów.

Podejmując samotną walkę z wszelkimi wrogami w obronie pokrzywdzonych, popada w konflikt ze światem. Niezrażony niepowodzeniami rusza w dalszą podróż, podejmuje walkę z wiatrakami czy też stadem owiec, zdobywa hełm, którym w rzeczywistości jest miesziana miska. W końcu za namową przyjaciół powraca do rodzinnej wioski.