Maria Konoponicka – Kubek – Interpretacja i analiza

Wiersz Marii Konopnickiej Kubek jest przykładem liryki miłosnej. Ukazuje historię miłosną, która zawiera dramatyczne wydarzenia.

Kubek, przedmiot codziennego użytku, łączył niegdyś dwoje zakochanych. Byli wówczas ze sobą bardzo szczęśliwi, kochali się, pili wodę z jednego kubka: Z jednego kubka ty i ja Piliśmy onej chwili.

Picie z jednego naczynia, w tragedii ludowej miało magiczną moc, łączyło bowiem kochanków na zawsze.  Motyw ten jest znany w literaturze np.: napój miłosny połączył Tristana i Izoldę.

Ale pewnego dnia do kubka z wodą wpadła łza, uroniona czy to z powodu gniewu, czy być może zdrady, i rozbiła się na kawałki. Kochankowie rozstali się, nie znaleźli w miłości wiecznego szczęścia, każde poszło swoją drogą: I poszli w świat, i poszli w dal, Osobną każde drogą.

Tak jak niemożliwe jest zrośnięcie stłuczonych szczątków kubka, tak samo ich miłość nigdy już nie wróci: Ani nam szczątków owych żal, co zrosnąć się nie mogą. Mają świadomość, że już nigdy nie będą ze sobą.

Teraz samotnie, z dala od siebie, błąkają się po świecie, a tytułowy kubek przypomina im jedyną, prawdziwą miłość, jaką zaznali,(i) niezapomniane chwile spędzone razem. Zawsze o sobie będą pamiętać.

Budowa: Wiersz składa się z 4 zwrotek, o 4-wersach każda. Rymy abba.

Środki artystyczne: epitety – samotne kroki, srebrną rosę.

Metafora – Gwiazdy mi jasne z złotych kruż podają srebrną rosę

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.