Księga Psalmów – informacje ogólne

Księga Psalmów, określana jako Psałterz Dawidów jest jedną z Ksiąg Mądrościowych. Psalm to utwór poetycki o charakterze religijnym, inaczej hymn pochwalny przeznaczony do śpiewania przy akompaniamencie instrumentów strunowych: harfy i cytry.

Psalmy z jednej strony wysławiają wielkość, dobroć i potęgę Boga, jako Stwórcy i Pana świata, z drugiej jednak strony wielbią i dziękują Mu za dobroć i troskliwość, jaką otacza wszystko stworzenie. Wspólną cechą wszystkich psalmów jest ich modlitewny charakter.

Psałterz podzielony jest na 5 ksiąg i zawiera 150 utworów, które powstawały na przełomie siedmiu wieków, tj. między XI a IV w. p.n.e. Posiadały wielu autorów. Za autora 73 psalmów uznano Dawida, króla Izraela, który panował w latach ok. 1012-972 p.n.e. Dawid był poetą, muzykiem, pieśniarzem, wykonującym psalmy przed Arką Przymierza.

Wszystkie psalmy oprócz numeru mają także tytuł. Ze względu na tematykę i rodzaj wypowiedzi wyróżniami: 

– psalmy błagalne (58)

– psalmy dziękczynne (18)

– psalmy pochwalne (21)

– dydaktyczne

– mądrościowe

– prorocze

Psalmy podzielone są na wersety, będące najczęściej całością treściową, zbudowaną równolegle z dwóch lub trzech członów, powiązanych zasadą paralelizmu, czyli każdy kolejny werset jest powtórzeniem, przeciwstawieniem lub uzupełnieniem poprzedniego.

Wielu poetów podjęło się przełożenia Psałterza na język polski. Najwybitniejszy przekład księgi psalmów, Psałterz Dawidów (1579) jest dziełem Jana Kochanowskiego. Tłumaczyli psalmy m.in. Mikołaj Rej, Mikołaj Sęp-Sarzyński, Leopold Staff. Najnowszy przekład jest Czesława Miłosza – Księga Psalmów (1981).