Kazimierz Przerwa-Tetmajer – Evviva l’arte – interpretacja i analiza

Wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera Evviva l'arte (niech żyje sztuka) jest odezwą poety o roli sztuki i artysty w społeczeństwie.

Utwór ten gloryfikuje sztukę, zaś artystę stawia ponad innymi ludźmi, jako kogoś wyjątkowego. Podmiot liryczny uważa, że bycie artystą jest powodem do dumy, sławy Duma naszym bogiem, Sława nam słońcem.

Uprawianie sztuki wyróżnia go z tłumu, gdyż talent jest znakiem daru Bożego, w jego sercu płoną Ognie przez Boga samego włożone''.

Słowa krytyki poeta kieruje pod adresem społeczeństwa, w którym pogoń za dobrobytem, za pieniądzem, przesłania ludzkie potrzeby, które wzbogacają duszę. Pogardza mieszczaństwem nastawionym jedynie na bogacenie się, nazywając ich nędznych filistrów narodem. W takim świecie artysta przymiera głodem, a jego życie splunięcia niewarte. Podtrzymuje go na duchu świadomość, że sam Bóg obdarzył go talentem, morze patrzeć na tłum z głową podniesioną…, i to daje mu siłę na przeżycie. Poezja jest sztuką, jest całym życiem artysty, oprócz niej, nic nie jest warte.

Budowa: wiersz składa się z 4 zwrotek.
Środki artystyczne: epitetyn- nędzny filistrów naród; porównanie – my do jesiennych tak podobni liści; metafora – orły z skrzydły złamanemi; wykrzyknienie – Evviva l'arte.