Kazimiera Iłłakowiczówna – Opowieść małżonki świętego Aleksego – spróbuj dokończyć wiersz poetki

A ty byłeś tak mnie blisko, lecz się nie poznałam.

I choć serce biło mocniej, nic nie przeczuwałam,

że ten żebrak pod schodami, to ty chory i cierpiący.

O Aleksy!

Zbudzona dźwiękiem dzwonów, co tak głośno biły,

I dowiedziałam się, że śmierć żebraka głosiły,

i biegnę co sił w nogach, i już wiem wszystko.

O Aleksy!

Aleksy drogi, jak mogłam Cię nie poznać,

a Ty musiałeś w swym domu tylu upokorzeń doznać,

teraz jesteś w niebie szczęśliwy,

lecz ja tęsknię wciąż za Tobą.

O Aleksy!