Kazania ojca Paneloux – Dżuma – Interpretacja – Camus
Jednak im dłużej dżuma trwała pochłaniając coraz większą liczbę ofiar, patrząc na męczarnie konających ludzi ojciec Paneloux radykalnie zmienił swoje poglądy, przeszedł ewolucję. Od tej pory już nie uważał, że dżuma to kara za grzechy. Nie potrafił znaleźć w religii uzasadnienia dla śmierci niewinnego kilkuletniego dziecka, synka sędziego Othona. Zaczął uznawać, o czym mówił w drugim kazaniu, że cierpienie jest zesłane nam po to, żebyśmy mogli dokonać wyboru. Jest ono przejawem miłości Boga, chociaż czasem to trudno zrozumieć. Duchowny po dyskusji z doktorem Rieux przyjął jego stanowisko, które brzmiało: nienawidzę śmierci i zła, ksiądz wie o tym dobrze. I czy ksiądz tego chce, czy nie, jesteśmy razem, żeby je znosić i żeby z nimi walczyć.
Ojciec Paneloux włączył się w walkę z chorobą, przystąpił do oddziałów sanitarnych, niósł ulgę i pokrzepienie chorym, zarówno na ciele, jak i duszy.
Dodaj komentarz