J.W. Goethe – Cierpienia młodego Wertera – Streszczenie

Werter, główny i tytułowy bohater powieści J.W. Goethego Cierpienia młodego Wertera w liście do przyjaciela, napisanym w maju 1771 r. zwierza się z trudnej sytuacji w jakiej się znalazł. Zakochał się bowiem w kobiecie, nie zdając sobie sprawy, że nieopatrznie rozbudził uczucia jej siostry, która go gorąco pokochała. By zapomnieć o tym przykrym zdarzeniu, postanowił opuścić miasto i odpocząć samotnie na wsi, wśród piękna otaczającej przyrody. Czytał Homera, zawarł kilka znajomości z okolicznymi mieszkańcami, zaprzyjaźnił się z kobietą, której mąż wyjechał do Szwajcarii. Spędzał z nią i z jej dziećmi dużo czasu na wspólnych rozmowach i zabawach.

W kolejnym liście donosi przyjacielowi, że w drodze na bal poznał piękną Lottę, córkę komisarza książęcego, która z owdowiałym ojcem i młodszym rodzeństwem mieszkała w leśniczówce. Oczarowała go od pierwszego wejrzenia, zakochał się w niej bez pamięci. Zafascynowała go znajomością literatury i wrażliwością. Zachwycony był jej tańcem. Niestety, Lotta wyznała mu, że jest bardzo zakochana i zaręczona z Albertem. Wiadomość ta sprawiła, że Werter nieco się zmieszał, zaczał gubi kroki.

Jednak prawdziwą radość sprawiła mu, wyrażając zgodę na ponowne z nim spotkanie. Od tej pory Werter był stałym bywalcem w domu rodzinnym Lotty. Bawił się z młodszym rodzeństwem, dużo czasu spędzał z Lottą na spacerach i długich rozmowach. Już wtedy dał się poznać, że rozmowa na temat uczuć wywołuje u Wertera ogromne wzruszenie i niepokój Lotty. Przestrzega go więc, że takie traktowanie życia może mieć tragiczne skutki.

Werter nie ma wątpliwości, że uczucie jakim darzy Lottę, to prawdziwa miłość. Przyjazd narzeczonego Lotty, Alberta sprawia, że wszystkie nadzieje na zdobycie serca ukochanej znikają. By zapomnieć o Lottcie postanawia wyjechać w góry. Przed odjazdem prosi Alberta, z którym zdążył się zaprzyjaźnić, by pożyczył mu pistolet. Następnie przykłada go sobie do skroni, lecz narzeczonemu Lotty udaje się go odwieść od samobójczej śmierci. Pobyt w górach nie przyniósł oczekiwanych rezultatów, uczucie do Lotty nie wygasło. We wrześniu 1771 r., za namową przyjaciela i rodziny opuszcza Waldheim i decyduje się rozpocząć prace na placówce dyplomatycznej. Żegnając się z Lottą przysięga jej, że jeszcze do niej wróci.

W liście do przyjaciela z 20 października 1771 r. Werter pisze o swojej nudnej pracy, o rozczarowaniu towarzystwem posła. Jedyną radość sprawia mu przyjaźń hrabiego C oraz panny von B, która przypomina mu Lottę, choć on nie jest w stanie jej pokochać. Zły nastrój młodzieńca pogłębia wiadomość o ślubie Lotty i Alberta. Czarę goryczy przepełnia niemiłe zdarzenie podczas obiadu u hrabiego. Werterowi arystokraci dali wyraźnie do zrozumienia, że jako mieszczanin nie jest mile widziany w ich gronie. Werter porzuca pracę i na pewien czas zamieszkuje w pałacu myśliwskim u znajomego księcia. Jednak i tu nie znajduje ukojenia dla zranionego serca. Latem 1772 r. znów przyjeżdża do Waldheim. Nieszczęśliwa miłość do Lotty staje się dla niego wielką udręką, swe smutki topi bez większych efektów w alkoholu. Każde spotkanie z nią potęguje jedynie jego cierpienie. Daremnie oczekuje od niej najmniejszego znaku odwzajemnienia jego uczuć. Namiętnie czyta i recytuje ukochanej Pieśni Osjana. Przestaje panować nad swymi emocjami, czuje, że jego życie straciło sens. Podczas ostatniego spotkania nie jest w stanie dłużej ukryć swej miłości i obsypuje Lottę pocałunkami. Przerażona dziewczyna odrzuca jego miłość, a Werter nie jest w stanie pogodzić się z tym faktem.

Pisze list do ukochanej, w którym usiłuje jej wyjaśnić swe zachowanie. Pożycza od męża Lotty pistolety, reguluje wszystkie swoje długi i strzela sobie w skroń. Został pochowany między dwiema lipami. W jego pogrzebie nie uczestniczył duchowny (ze względu na jego samobójczą śmierć) oraz Albert i Lotta. Ukochana Wertera na wieść o jego śmierci zachorowała.