Faust – Dążenie człowieka do przeznaczenia i szczęścia – streszczenie – J.V. Goethe
Akcja rozwija się ku myśli Boga. Pomimo, że za zaprzedaną duszę diabłu bohater odzyskuje młodość, zdobywa bogactwo, sławę i miłość, to nadal nie czuje się szczęśliwy, wciąż nie mogąc odnaleźć celu i sensu życia. Zadowolenie i ogromną radość przynosi mu dopiero praca dla innych ludzi, polegająca na osuszaniu bagien, by przekształcić je w urodzajne gleby.
Diabeł nie dostał duszy Fausta, chociaż wygrał zakład, ponieważ Bóg prowadził naszego bohatera ku jasności. Faust, chociaż zniechęcony różnymi przeciwnościami losu, nadal dążył do osiągnięcia szczęścia. W czasie tych poszukiwań kierował się miłością – nieśmiertelny pierwiastek Fausta.
Faustem kierowały zarówno cele osobiste, jak i chęć poświęcenia się ogółowi. Bohater jest pełen sprzeczności, a jego metoda realizacji życiowych celów kontrowersyjna.
Dodaj komentarz