Jądro ciemności – Streszczenie – Joseph Conrad

II

Pewnego dnia Marłow leżąc na pokładzie, przypadkowo słyszy rozmowę dyrektora stacji i jego wuja. Jak się okazuje, obaj nienawidzą Kurtza, zazdroszczą mu osiągnięć, a jednocześnie boją się go ze względu na układy jakie ma. Mężczyźni zastanawiają się nad powodem, dla którego Kurtz zwrócił się z czterema wioślarzami do opuszczonej stacji, a opiekę nad transportem kości słoniowej powierzył swemu podwładnemu. Jedynym racjonalnym wytłumaczeniem wydaje się ciężka choroba agenta. Zdają sobie sprawę, że tropikalne choroby doprowadzają Europejczyków do śmierci. Z jednej strony to ich cieszy, bo gdy większość współpracownik umrze, łatwiej się wzbogacą.

Marłow na naprawionym parowcu wyrusza do stacji Kurtza. Oprócz niego jeszcze dyrektor, kilku mieszkańców stacji i ciemnoskóry robotnicy. Po drodze mijają podupadające osady handlowe, których biali mieszkańcy mają wciąż nadzieję, że dzięki handlowi kością słoniową wzbogacą się.

Gdy znajdują się w odległości około 8 mil od stacji Kurtza, marynarz rzuca kotwicę na środek rzeki, zgodnie z nakazem dyrektora. Nastaje mrok, zaś nad ranem parowiec otacza gęsta mgła, z której da się słyszeć krzyki. Towarzysze podróży Marłowa są zaniepokojeni tym faktem i natychmiast wybiegają na pokład, trzymają w ręku broń. Jeden z ciemnoskórych proponuje, aby złapać tych ludzi, którzy krzyczą i ich zjeść. Niewolnicy byli bardzo głodni, za swoją ciężką pracę dostawali jako zapłatę kawałek miedzianego drutu, za który i tak trudno było cokolwiek kupić.

Niedaleko stacji Kurtza statek Marłowa zostaje zaatakowany przez tubylców. Jeden spośród nich spogląda na marynarza groźnie i pewnie. Biali zaczynają strzelać z karabinów, lecz szybko kończy się im amunicja. Sternik zostaje śmiertelnie trafiony włócznią i pada u stóp Marłowa. W tej sytuacji marynarz włącza alarm, a jego przeraźliwy dźwięk odstrasza tubylców, w dżungli nastaje cisza.

Strony: 1 2 3 4 5 6 7