John R. R. Tolkien – Hobbit, czyli tam i z powrotem – Charakterystyka Bilba Bagginsa

Bilbo Baggins to główny bohater powieści Johna R. R. Tokiena Hobbit, czyli tam i z powrotem. Miał ok. 50 lat. Był synem Belladonny Tuk, wywodzącej się z żądnego przygód rodu i spokojnego Bunga Bagginsa. Po śmierci rodziców, niziołek zamieszkał w pięknej norce w Shire, którą wybudował jego ojciec dla swej małżonki. Hobbit nigdy nie spodziewał się, że ożyje w nim krew Tuków i dane mu będzie wraz z krasnoludami i Gandalfem, przeżyć niezwykłą przygodę, którą nie zapomni do końca życia.

Wygląd naszego bohatera zmieniał się w trakcie podróży. Jeszcze na początku, Bilbo niczym nie różnił się od typowego hobbita. Był niskiego wzrostu, a ubierał się na kolorowo, zwykle żołto-zielono. Nie nosił butów, gdyż jego stopy były pokryte twardą podeszwą. Jego ciemna głowa była bardzo kędzierzawa. Często palił fajkę i zawsze nosił ze sobą chusteczkę. W czasie wyprawy wygląd Bilba uległ już znacznej zmianie.

Zaczął bowiem nosić zwykły płaszcz z kapturem, a jego stan stopniowo się pogarszał. Hobbit był niekiedy przemoczony, brudny, stracił guziki od kamizelki. Okazalej wyglądał dopiero wtedy, gdy włożył na siebie zbroję księcia elfów. Po powrocie do domu, ubierał się tak, jak przed podróżą, z tą tylko różnicą, że nosił złote guziki przy kamizelce.

Czytając książkę, z pewnością zauważamy, że nie tylko wygląd wewnętrzny Bilbo Bagginsa zmienia się podczas podróży, ale przede wszystkim jego charakter.

W czasie gdy Bilbo wiódł swoje hobbickie, spokojne życie, cieszył się powszechnym szacunkiem wśród sąsiadów. Jak każdy hobbit cenił sobie ład i wygodę. Lubił zaszywać się w swoim domku, palił wtedy fajkę i oddawał się przemyśleniom o doczesnym życiu. Odznaczał się cierpliwością i miłością do kwiatów. Mimo, iż życie Bilba było bardzo monotonne, potrafił się z niego cieszyć i łatwo radził sobie z problemami. Już na początku powieści jesteśmy świadkami jego nadzwyczajnej gościnności. Przyjmuje w spokoju i z wielką starannością aż trzynastu krasnoludów oraz czarodzieja. Wówczas też nie chciał nawet słuchać o jakiejkolwiek wyprawie, pełnej trudów i niebezpieczeństwa. Na szczęście odziedziczył po matce ziarenko dziwactwa, które pokusiło go do spróbowania przygody. Nie można nie wspomnieć o tym, jaką opinię mieli o Bilbie towarzysze wyprawy przed wyruszeniem. Nie było widać po nim żadnych cech, które nadawałyby się na włamywacza. Jednakże musieli zaufać czarodziejowi, którego mądrość jeszcze nigdy nie zawiodła.

Jak się później okazało, decyzja Gandalfa była niezwykle trafna. W czasie podróży Bilba z nieporadnego hobbita, niewychodzącego z domu bez chusteczki do nosa, stał się odważnym, mężnym poszukiwaczem przygód, który nie raz potrafił się obyć bez wielu niezbędnych do tej pory rzeczy.

Co prawda wiele razy tęsknił za swoją ukochaną norką, narzekał na głód i zmęczenie, ale nigdy nie zakłóciło to w nim zdrowego rozsądku.

Bilbo stał się bardziej samodzielny i bystrzejszy. Często był podporą całej drużyny i zwykle ratował towarzyszy z opresji. Weźmy chociaż pod uwagę dzielną walkę z niebezpiecznymi pająkami, w której hobbit robił wszystko, co w jego mocy, aby tylko uratować przyjaciół.

Niziołek odznaczał się także dużą mądrością i pomysłowością. To on wykiwał starego Golluma, zorganizował ucieczkę krasnoludów z Pałacu Króla Elfów i odkrył słaby punkt na ciele smoka Smauga. Być może gdyby nie jego roztropność i opanowanie, Bard nie sprzymierzyłby się z krasnoludami w bitwie Pięciu Armii.

Wielka ambitność i wytrwałość Bilba Bagginsa pomogły mu przetrwać podróż i wrócić do domu. Nie możemy jednak zapominać o magicznym pierścieniu Saurona, który pomógł bohaterowi przetrwać wiele niebezpiecznych momentów.

Według mnie, Bilbo Baggins to postać bardzo ciekawa i wyjątkowa. Podziwiam go za to, że podjał się uczestnictwa w wyprawie, mimo początkowej niechęci do niej. Bez tego starego, poczciwego i odważnego hobbita o szlachetnym sercu, książka Tolkiena z pewnością nie byłaby tak interesująca.