Mit o Syzyfie – streszczenie – Jan Parandowski
W utworze Jana Parandowskiego – Mit o Syzyfie, tytułowy bohater był królem pięknego i potężnego Koryntu. Cieszył się sympatią bogów, którzy zapraszali go na Olimp, by z nimi pił nektar, który chronił przed chorobami i starością. Zgubiła go jednak skłonność do plotkowania.
Pewnego razu wyjawił tajemnicę bogów zwykłym śmiertelnikom. Rozgniewany z tego powodu Zeus kazał Tanatosowi, bożkom śmierci, zabrać Syzyfa ze świata.
Był on jednak przebiegły, urządził zasadzkę na Tanatosa i uwięził go w piwnicy. Dzięki temu śmierć straciła władzę nad wszystkimi ludźmi, przestali umierać. Dopiero Ares uwolnił boga podziemi i przywrócił ład na świecie. Syzyf umarł. Umierając zabronił żonie grzebać jego zwłoki, ponieważ dusza, której chciała nie pochowano, nie mogła wejść do świata cieni. Pluton zlitował się nad użalającym się nad swoim losem Syzyfem i pozwolił wrócić mu do domu.
Dodaj komentarz