Ignacy Krasicki – Szczur i kot – Interpretacja i analiza

Bajka Ignacego Krasickiego Szczur i kot jest ostrzeżeniem przed pychą.

Występujące w wierszu zwierzęta: szczur i kot odzwierciedlają cechy ludzkie. Szczur siedzący na ołtarzu podczas nabożeństwa, zadufany w sobie, przekonany, że jego to kadzą, dymem się kadzidł zbytecznym zakrztusił i padł ofiarą sprytniejszego i silniejszego od niego kota.

Szczur jest alegorią ludzkiej głupoty i pychy. Pełny przekonania, pewny siebie, w samouwielbieniu zapomiał o tym, że są od niego bardziej zwinni i szybcy. Bajka przestrzega wiec przed nadmierną pychą, która powoduje, że człowiek zaczyna wierzyć w swą nieomylność, w swą niezniszczalną siłę, przez co traci poczucie rzeczywistości i nie dostrzega grożących niebespieczeństw. Wystarczy wtedy moment, by stracić pozycję lub nawet życie. 

Morał z przebiegu zdarzeń wynika taki, że w życiu należy się kierować skromnością i pokorą, ponieważ zawsze można trafić na silniejszego lub sprytniejszego. 

Budowa: bajka ma budowę ciągłą, brak podziału na strofy, liczy cztery wersy. Występują rymy parzyste. 
Środki artystyczne: epitety- dym kadzidł zbyteczny
                                mowa niezależna- Mnie to kadzą,
                                nagromadzenie czasowników by zwiększyć dynamizm bajki- wpadł, porwał, udusił.