Ignacy Krasicki – Świat zepsuty – Interpretacja i analiza

Satyra Ignacego Krasickiego Świat zepsuty jest podsumowaniem sądów poety o czasach, w jakich przyszło mu żyć. Autor porównuje lata mu współczesne z minionymi i uznaje, iż wartości, jakimi kierowali się w życiu przodkowie, są już nieaktualne. 

Pomimo iż jest to satyra, nie ma w niej nic zabawnego. Jest  pełna gorzkiego szyderstwa, ostro atakuje zepsuty świat, który stworzyło zepsute społeczeństwo.

Poeta z rozpaczą pyta: Gdzieżeś, cnoto? Gdzieś, prawdo? Gdzieście sie podziały?. 

We współczesnym autorowi świecie, przestały być w modzie takie wartości jak: uczciwość, honor, cnota, prostota, szlachetność, wszędzie nierząd, rozpusta, występki szkaradne. To zdecydowało o słabości naszego kraju, od tego zaczął się początek końca potęgi Rzeczypospolitej: Ten nas nierząd, o bracia, pokonał i zgubił, Ten nas cudzym w łup oddał…. 

Na zakończenie poeta mówi, że nie należy poddawać się rozpaczy, bez względu na rezultat, bronić trzeba kraju, jak tonącego okrętu: …okręt nie zatonie, Majtki zgodne z żeglarzem, gdy staną w obronie: A choć bezpieczniej okręt opuścić i płynąć, Podściwiej być w okręcie, ocalić lub zginąć.

Budowa: wiersz ma budowę ciągłą, występują rymy parzyste.
Środki artystyczne: epitety- ojczyzna łatwa i powolna, satyra powolna, najmilsze przytulenie, dobre ojcy i pradziady, księgi bezbożne, 
                                apostrofy- satyro, prawdo, Duchy przodków
                                metafory- mów satyro, Gdzieżeś, cnoto? gdzieś, prawdą?, Wyśmiewa ją zuchwałość, otchłań zbytków, jarzmo cnoty, 
                                pytania retoryczne- A mnia sarkać na takie besprawie nie wolno?.