Ignacy Krasicki – Palinodia – Interpretacja i analiza

Satyra Ignacego Krasickiego Palinodia jest odwołaniem poglądów  i zarzutów stawianych ludziom we wcześniejszych satyrach.

Poeta ze smutkiem stwierdza: Na co pisać satyry?, Świat poprawiać- zuchwałe rzemiosło. Zrozumiał, że głoszenie zuchwałej prawdy nie zmieni zachowania i przyzwyczajeń ludzi.

Nie da się wykorzenić tak często wyszydzanych wad, jak: kłamliwość, duma, pycha, nieuczciwość, hypokryzja, pijaństwo, fałsz i obłuda. 

Dlatego utwór ten jest trochę przewrotny- na niby chwalący. Do Piotra mówi: zamożny, ozdobny i sławny, lecz zaraz wyszydza jego wady jako zalety: nie złodziej, nie zdrajca, nie rozpustny. Krytykuje nie ludzi, ale typy ludzkie, modne obyczaje, które wiążą się z utratą wstydu. 

Budowa: wiersz ma budowę ciągłą, składa się z 12 wersów, występują rymy parzyste. 
Środki artystyczne: pytanie retoryczne- Na co pisać satyry? 
                                epitety- zamożny, ozdobny i sławny, nie złodziej, nie rozpustny.
 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.