Ignacy Krasicki – Palinodia – Interpretacja i analiza
Satyra Ignacego Krasickiego Palinodia jest odwołaniem poglądów i zarzutów stawianych ludziom we wcześniejszych satyrach.
Poeta ze smutkiem stwierdza: Na co pisać satyry?, Świat poprawiać- zuchwałe rzemiosło. Zrozumiał, że głoszenie zuchwałej prawdy nie zmieni zachowania i przyzwyczajeń ludzi.
Nie da się wykorzenić tak często wyszydzanych wad, jak: kłamliwość, duma, pycha, nieuczciwość, hypokryzja, pijaństwo, fałsz i obłuda.
Dlatego utwór ten jest trochę przewrotny- na niby chwalący. Do Piotra mówi: zamożny, ozdobny i sławny, lecz zaraz wyszydza jego wady jako zalety: nie złodziej, nie zdrajca, nie rozpustny. Krytykuje nie ludzi, ale typy ludzkie, modne obyczaje, które wiążą się z utratą wstydu.
Budowa: wiersz ma budowę ciągłą, składa się z 12 wersów, występują rymy parzyste.
Środki artystyczne: pytanie retoryczne- Na co pisać satyry?
epitety- zamożny, ozdobny i sławny, nie złodziej, nie rozpustny.
Dodaj komentarz