Ignacy Krasicki – biografia, życiorys, twórczość

Ignacy Krasicki– hrabia, pisarz, poeta, dramatopisarz i publicysta. Nazwany był księciem poetów i niewątpliwie był najwybitniejszym poetą polskiego oświecenia.

Urodził się w 1735 roku w Dubiecku nad Sanem w rodzinie szlacheckiej. W 1750 roku ukończył kolegium jezuickie we Lwowie, wstąpił do warszawskiego seminarium duchownego. W 1759 roku przyjął świecenia kapłańskie. 

W latach 1759-1761 studiował w Rzymie. Po powrocie do kraju nawiązał kontakt ze stolnikiem litewskim Stanisławem Augustem, przyszłym królem Polski. Po wstąpieniu Stanisława Augusta Poniatowskiego na tron, został  jego kapelanem. W 1765 roku został współpracownikiem Monitora, a w roku 1766 otrzymał  biskupstwo warmińskie, a wraz z nim godność senatora i tytuł książęcy. Osiadł wówczas w Lidzbarku Warmińskim, jednak dość często bywał w Warszawie, biorąc udział w słynnych obiadach czwartkowych i bacznie obserwując bieżące życie polityczne w kraju.

Po I rozbiorze Polski, gdy Warmia przeszła pod panowanie Prus, coraz rzadziej ma możliwość odwiedzania Warszawy, lecz nadal interesuje się tym, czym żyją Polacy. Podczas Sejmu Wielkiego był gorącym zwolennikiem obozu reform i z entuzjazmem wita Konstytucję 3-maja. W 1795 roku, po III rozbiorze Polski został  mianowany arcybiskupem gnieżnieńskim, przeniósł się do Skierniewic. Zmarł  w Berlinie w 1801 roku.

Najbardziej znane utwory Krasickiego: Hymn do miłości ojczyzny (1774), Myszeis (Myszeida) (1775); Monachomachia (1778); Antymonachomachia (1780); Satyry (1779); Bajki i przypowieści (1779); Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776); Pan Podstoli (1778).