Henryk Sienkiewicz – Potop – Streszczenie
Kmicic prowadzi krwawą walkę podjazdową z wojskami Bogusława. Do decydującej bitwy dochodzi pod Prostkami. Kmicic spotyka się z księciem w otwartej walce i rani go, ale zmuszonu jest go opuścić, książę grozi, że w razie jego śmierci Oleńka zginie. Bogusław ma być sądzony za swą zdradę przed sądem.
Kmicic dalej ściga Szwedów, zdobywa sławę i uznanie. Uderzając na wroga od tyłu, ocala także wieś Wołmontowicze i, nie wiedzac o tym – Oleńkę, po czym rusza za uciekającymi Szwedami. Niespodziewanie przychodzi wieść o nowej wojnie – południową granicę Polski zaatakowały oddziały Rakoczego złożone z Węgrów i Kozaków. Kmicic porzuca myśl o spotkaniu z ukochaną i wyrusza do walki.
W 1657 r. Kmicic zostaje ciężko ranny i przywieziony do Lubicza. W drodze, podczas przejeżdżki spotyka go Oleńka. Posyła po niego księdza, a potem codziennie dowiaduje się o jego stan zdrowia i modli się za niego. Jednak, gdy otrzymuje wiadomość, że Kmicic czuje się lepiej, przestaje wysyłać służących, nie jest w stanie wybaczyć mu jego przewinień. Nie wie, że Kmicic i sławny Babinicz to ta sama osoba.
Po kilku tygodniach na mszy w kościele w Upicie w obecności szlachty laudańskiej z panem Wołodyjowskim i Zagłobą, a także Oleńki, zostaje odczytany list królewski, w którym monarcha wymienia wszystkie zasługi Kmicica – Babinicza w wojnie ze Szwedami i wojnie węgierskiej. Wkrótce w Wodoktach odbywają się huczne zaręczyny Oleńki i Kmicica oraz Anny i Wołodyjowskiego.
Dodaj komentarz