Henryk Sienkiewicz – Potop – Dzieje Kmicica
Dopiero jego rozmowa z Bogusławem Radziwiłłem w Pilwiszkach uświadomiła mu tragiczną pomyłkę, którą popełnił zawierzając Januszowi Radziwiłłowi. Poznał zdradziecką grę Radziwiłłów, zrozumiał, że służył zdrajcom. Wtedy następuje w nim przełom. Wypowiada służbę księciu Januszowi i przysięga zemstę. Podejmuje próbę oczyszczenia siebie z win poprzez służbę ojczyźnie. Pod nowym nazwiskiem Babinicz dokonuje wielu bohaterskich czynów. Walczy ze Szwedami, bierze udział w obronie Jasnej Góry. Jest to przełomowy moment w losach Kmicica. Gdy wszedł do kaplicy jasnogórskiej przeżył wewnętrzną przemianę, stał się lepszym człowiekiem. Klęczał w upojeniu i zachwycie, nigdy wcześniej nie doznał czegoś takiego.
Stał się zagorzałym obrońcą klasztoru. Wykazał się niezwykłym męstwem, dzielnością i odwagą. Przebrany za Szweda, wyszedł nocą za mury klasztorne do obozu szwedzkiego, narażając własne życie wysadził największe szwedzkie działo – kolumbrynę. Z awanturnika i sługi zdrajcy przemienił się w wiernego królowi i ojczyźnie bojownika o wolność Rzeczypospolitej. Oddał się w służbę królowi Janowi Kazimierzowi. Bohatersko bronił króla przed Szwedami w wąwozie górskim podczas jego powrotu ze Śląska do kraju. Brał udział w wyzwalaniu Warszawy, w walkach w Prusach i na Litwie, z węgierskim najeźdźcą Rakoczym.
Dodaj komentarz