Henryk Sienkiewicz – Potop – Dzieje Kmicica

W styczniu 1655 roku Kmicic przybył do Wodoktów, gdzie mieszkała Oleńka ze swą ciotką, by ją poznać. Oboje wywarli na sobie wzajemnie ogromne wrażenie, spotkanie stało się dla obojga początkiem wielkiej miłości. Jednak by się spełniła, pan Andrzej musi przezwyciężyć szereg przeszkód. Jego porywczy charakter i szlachecka buta stają się przyczyną jego nieporozumień z Oleńką, jak na przykład pobyt w Lubiczu zakończony pijatyką, strzelaniną do portretów rodzinnych Billewiczów, czy też najazd na Wołmontowicze, gdzie wymordował wszystkich mieszkańców zaścianka i spalił wieś. Po zbrodni, jakiej się dopuścił Oleńka przeklina go i wypędza ze swego domu mówiąc: Precz na wieki.

Zrozpaczony Kmicic porywa narzeczoną i sprowadza do Lubicza. Wołodyjowski wyzywa go na pojedynek. Szybko okazuje się, że mały rycerz jest niezrównanym szermierzem i pan Andrzej nie ma z nim żadnych szans. W końcu na prośbę Kmicica Kończ… waść!… wstydu oszczędź!…, Wołodyjowski kończy walkę, raniąc rywala. Kmicic jest pełen szacunku dla godnych siebie przeciwników.

Strony: 1 2 3 4 5

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.