Fiodor Dostojewski – Zbrodnia i kara – Sonia – jawnogrzesznica naczyniem Mądrości Bożej – charakterystyka Soni Marmieładow

Sonia Marmieładow, bohatera powieści Fiodora Dostojewskiego Zbrodnia i kara jest ucieleśnieniem chrześcijańskiej mądrości.

To osiemnastoletnia córka z pierwszego małżeństwa Siemiona Marmieładowa, która poświęca się dla rodziny zarabiając pieniądze na nierządzie. Jej imię to zdrobnienie od imienia Sofia, które znaczy Mądrość Boża.

Fiodor Dostojewski czyniąc jawnogrzesznicę naczyniem Mądrości Bożej wyraził przeświadczenie, że istnieje głęboka przepaść między wiarą a rozumem, między mądrością Boga a mądrością świata, między tym, jak na człowieka spogląda Bóg, a jak widzą go ludzie.

Zdaniem autora Bóg umiłował właśnie to, co w oczach świata zasługuje na pogardę – wesz. Swoim bezgranicznym miłosierdziem wobec takich jak Sonia zawstydzi mądrych i roztropnych.

Sonia nie oceniała i nie wartościowała ludzi. Nie pogardzała ani lichwiarką, ani ojcem-pijakiem, ani mordercą Raskolnikowem. Sądziła, że nie ma do tego żadnego prawa. Z ogromnym spokojem znosiła zniewagi i swój haniebny los, wierząc bezgranicznie w boskie miłosierdzie. Jej cierpienie jest ofiarą dla rodziny. Nigdy żadnym gestem czy słowem nie zdradziła swego niezadowolenia. Siłę czerpała z głębokiej wiary w Boga.

Kochała ludzi i akceptowała wraz z ich wadami. Uważała, że człowiek nie ma prawa do zabijania kogokolwiek, świętą rzeczą jest prawo każdego człowieka do życia i z każdym wyrokiem boskim należy się pogodzić. Według jej filozofii życia, człowiek może w życiu zbłądzić, lecz musi przyznać się do grzechu i odpokutować.

Poprzez postać Soni świętej grzesznicy, XIX-wiecznej Marii Magdaleny, autor pokazuje również rozpiętość natury ludzkiej, duchową moc człowieka, która kształtuje się w człowieku. U Dostojewskiego Sonia jest i grzeszna i święta zarazem. Równowagę duchową zapewnia jej religijność, oparta o pokorę. Sonia ma świadomość winy, żałuje bardzo za swe grzechy i z całego serca pragnęłaby zmienić swe życie, ale obecnie nie może, jest skazana na ten brud moralny, bo tylko w ten sposób może uratować swą rodzinę przymierającą głodem.

Wiara Soni jest mocna, niezachwiana i przetrwa najgorszą próbę. Nie rozum jest zatem prawdziwą wartością, ale wiara, nadzieja, miłość – pomimo wszystko. Człowiek powinien zaakceptować boski ład świata i nie dociekać jego praw za pomocą rozumu. Sonia uważa, że Bóg jest dobry dlatego, że po prostu jest, a nie koniecznie dlatego, że obdarowuje człowieka czymkolwiek. Tylko poprzez Boga człowiek może odnaleźć rozwiązanie nękających go problemów.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.