Bolesław Prus – Faraon – Charakterystyka porównawcza Ramzesa XIII z Herhorem

Powieść Bolesława Prusa Faraon ukazuje konflikt pomiędzy dwoma władcami – faraonem Ramzesem XIII, a kapłanem Herhorem, którzy walczą o rządy w państwie egipskim.

Ramzes XIII miał 22 lata, gdy zasiadł na tronie po śmierci ojca. Był człowiekiem jeszcze młodym. Brakowało mu doświadczenia w rządzeniu państwem, w podejmowaniu ważnych decyzji.

Jego przeciwnikiem stał się o wiele starszy i bardziej doświadczony Herhor, arcykapłan boga Amona. Obdarzony był niezwykłą mądrością, którą potrafił wykorzystać w każdej sytuacji, np: aby usunąć faraona z tronu.

Młody władca rozpoczął walkę z kapłanami, aby przywrócić władzę faraonom i potęgę państwu. Nie liczył się z ich zdaniem, choć ich wiedza o świecie była wielka i mogłaby mu niejednokrotnie pomóc. Pragnął zrealizować ideał dobrego władcy, który potrafi zapewnić Egiptowi dobrobyt i poczucie bezpieczeństwa. Był dobrym człowiekiem, wrażliwym na dolę innych. Planował ulżyć losowi ludu, dać mu jeden dzień w tygodniu wolny od pracy i każdą rodzinę obdarzyć kawałkiem ziemi. Jego wspaniałe plany niweczą jednak błędy, które popełniał pod wpływem impulsu, tocząc nieustanną walkę z kapłanami. Brakowało mu cierpliwości i umiejętności przewidywania skutków swych działań. Był bohaterem, nie taktykiem.

Idee życia młodego i szlachetnego faraona spełnia jego bardzo groźny przeciwnik – Herhor. Oto gdy kapłan po śmierci Ramzesa przejął władzę, pozwolił ludziom wypoczywać dnia siódmego. Wszystkie dzieła Herhora nie są niczym, jak spełnieniem zamiarów Ramzesa. Arcykapłan w przeciwieństwie do faraona cechował się opanowaniem, a często bezwzględnością. Nie liczył się z pracą chłopa kopiącego kanał i mimo protestów kazał zasypać rów. Herhor chcąc osiągnąć jakiś cel, dążył do tego za wszelką cenę.

Podsumowując swoje rozważania pragnę stwierdzić, że te dwie osobowości posiadały zarówno wiele cech wspólnych, jak i odmiennych. Bez wątpienia łączyła je ambicja i upór w dążeniu do celu oraz żądza władzy. Sukces odniósł mądry i rozsądny Herhor, gdyż jego wiedza o państwie i sprawowaniu władzy przewyższała wiedzę faraonó, Lekkomyślny Ramzes, jak do określił Menes, nie docenił mądrości kapłanów, zlekceważył astrologię, która go mogła uprzedzić o zaćmieniu słońca. Zabrakło mu cech dobrego władcy. To doprowadziło go do klęski i upadku.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.