Bolesław Prus – Faraon – Bohaterowie

• Ramzes XIII – syn Ramzesa XII i królowej Niktoris, ma 22 lata, jest przystojny, następca tronu. Prowadzi walkę z despotyzmem kapłanów, próbuje pozbawić ich wpływów, pragnie przywrócić władzę faraonom. Ale przy słabo opłaconej i źle funkcjonującej armii nie mógł skutecznie przejąć władzy w państwie. Jest porywczy, niecierpliwy i gwałtowny, kieruje się w swych działaniach emocjami, nie rozumem i ostatecznie ponosi klęskę. Często podejmuje nieodpowiedzialne decyzje, np.: żołnierzom, którymi dowodził podczas manewrów, obiecuje pieniądze, choć ich nie ma. Także chłopom przyrzeka dać jeden dzień w tygodniu wolny oraz kawałek ziemi na własność. Gdy jednak za sprawą kapłanów nie może dotrzymać danego słowa, a chłopi się burzą, żądając spełnienia obietnic, Ramzes posyła przeciwko nim wojska. Nie stroni od romansów. Najpierw zakochuje się w pięknej Żydówce Sarze, jednak, gdy ona rodzi mu syna, przyjmuje to z obojętnością, bowiem ma już kolejną kochankę, Fenicjankę Kamę. Rozpacza, kiedy syn zostaje zamordowany, a Sara z żalu umiera. Ramzes ginie z rąk Lykona. Nie doceniał bezwzględności swych przeciwników, nie najlepiej dobrał sprzymierzeńców, zbyt się od nich uzależnił.
• Herhor – arcykapłan świątyni Amona w Tebach, doradca Ramzesa XII, minister wojny, po śmierci Ramzesa XIII – faraon.
  Człowiek czterdziestokilkuletni, dobre zbudowany, ogolona głowa, małomówny. Jest mądry i ambitny, faktycznie to on sprawował rządy w państwie. Nie dopuszcza do ograniczenia władzy i wpływów duchowieństwa. Jest przebiegły, potrafił wykorzystać zaćmienie słońca w pokonaniu młodego władcy. Osiągnął swój cel, został faraonem. Nie odrzucił planu reform swego przeciwnika, choć wcześniej na nie się nie zgadzał. Jako faraon zaprowadza rządy sprawiedliwie, staje się władcą uwielbianym przez prostych ludzi.
• Pentuer – drugi kapłan świątyni Amona w Tebach, pisarz, doradca Herhora, a następnie Ramzesa. Ma pochodzenie chłopskie, dlatego namawia Ramzesa do ulżenia doli chłopów. Jest to człowiek niezwykle mądry i przenikliwy. Ramzes darzy go zaufaniem, słucha jego wskazówek w zarządzaniu krajem. Po śmierci młodego władcy, Pentuer wybiera życie w ubóstwie, nie chce służyć nowemu władcy Herhorowi.
• Mefres – arcykapłan świątyni Ptach w Memfis. Starszy człowiek, żądny władzy, wróg Ramzesa, za wszelką cenę próbuje zaszkodzić rządom młodego władcy. Bardzo pobożny, prowadzi życie ascety, nosi białe, długie włosy. Współpracuje z Lykonem, aby skompromitować młodego władcę.
• Menes – kapłan, jest naukowcem, posiada ogromną wiedzę. To on oblicza i przewiduje dokładną datę zaćmienia słońca. Bardzo żałuje, że młody Ramzes zlekceważył te informacje, w rezultacie czego, poniósł klęskę.
• Sara – Żydówka, kochanka Ramzesa i jego syna Izaaka. Było to istotnie piękne dziewczę z greckimi rysami twarzy i cerą słoniowej kości. Spod welonu na głowie wyglądały ogromne czarne włosy, skręcone w węzeł. Miła, rozsądna dziewczyna, kochająca szczerze Ramzesa. Jest nieszczęśliwa, gdy rozgniewany Ramzes za nadanie synkowi żydowskiego imienia odtrąca ją oraz czyni z niej służącą dla kolejnej kochanki – Kamy. Jeszcze bardziej cierpi, gdy Lykon na zlecenie Kamy zabija jej syna. Wówczas z rozpaczy Sara umiera.
• Kama – kapłanka Astoreth, Fenicjanka, 16-letnia dziewczyna, kochanka Ramzesa. Wprawdzie zostaje podsunięta Ramzesowi przez Fenicjan. Jest złośliwa i kapryśna, postanawia ją zniszczyć. Z jej rozkazu Lykon zabija synka Sary i Ramzesa, nie zna litości. Zapada na trąd  -podejrzewa, że jej choroba jest karą za świętokradztwo, zostając kochanką Ramzesa. Oddalona zostaje na pustynię, do kolonii trędowatych.
• Lykon – sobowtór Ramzesa, śpiewak i tancerz przy świątyni Astoreth. Zakochany w Kamie, dla niej jest w stanie zrobić wszystko. Zabójca faraona i jego syna. Sam ginie z rąk Ramzesa, który zdołał go udusić.