Bolesław Prus – biografia, życiorys, twórczość

Bolesław Prus, właściwe nazwisko Aleksander Głowacki – prozaik, nowelista i publicysta. Urodził się 20 sierpnia 1847 r. w Hrubieszowie w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Wcześnie stracił rodziców – matkę, gdy miał 3 lata, ojca, gdy lat 9. Jego wychowaniem zajęli się krewni, najpierw babka, mieszkająca w Puławach, a następnie ciotka z Lublina, która przejęła nad nim stałą opiekę.

Naukę rozpoczął w Powiatowej Szkole Realnej w Lublinie. W roku 1861 przeniósł się do Siedlec, gdzie kontynuował naukę w Szkole Powiatowej, a następnie do Kielc, pod opieką swojego starszego brata Leona Głowackiego, który pracował jako nauczyciel. Wraz z bratem uczestniczył w powstaniu styczniowym.

Został aresztowany i osadzony w więzieniu w Lublinie, gdzie jak później pisał, spędził czas w towarzystwie osób skazywanych bądź to na powieszenie, bądź na rozstrzelanie. Dzięki staraniom ciotki został uwolniony i mógł kontynuować naukę w lubelskim gimnazjum, które ukończył w 1866 r.

W tym samym roku, jesienią rozpoczął studia w Szkole Głównej na Wydziale Matematyczno-Fizycznym, które przerwał po 2 latach i podjął pracę zarobkową. Pracował jako korepetytor w Targowisku pod Krasnystawem. W 1869 r. podjął naukę w Instytucie Rolniczo-Leśnym w Puławach, które przerwał i wrócił do Warszawy. Zmuszony szukać środków na utrzymanie w 1872 r. podjął pracę dziennikarską, którą traktuje jako uzupełnienie pensji urzędniczej (jednocześnie pracuje w banku jako kasjer). Od 1874 r. drukował w Kurierze Warszawskim swoje felietony. Od połowy lat 70-tych uprawia nowelistykę w duchu realizmu krytycznego. W latach 1880-81 publikuje m.in. Anielkę oraz nowele Powracająca fala, Katarynka, Antek.

14 stycznia 1876 r. w Lublinie odbył się ślub Prusa z Oktawią Trembińską. Zamieszkali w Warszawie w niewielkim mieszkaniu przy ulicy Twardej. W 1882 r. został redaktorem Nowin, jednocześnie drukując swe artykuły w Niwie, a potem Ateneum. Pismo jedno zbankrutowało i Prus wrócił do pracy w Kurierze Warszawskim. Zmęczony pracą pisarską i kłopotami rodzinnymi odbył w 1887 r. podróż do Szwajcarii, Niemiec i Francji.

Jego działalność interesowała społeczeństwo, rosła nieustanie popularność pisarza, prasa drukowała z nim wywiady. Prus był człowiekiem skromnym, unikał kontaktu z szeroką publicznością. Ostatnie lata życia pisarza są mniej obfite w sukcesy literackie. Prus zdaje sobie sprawę z klęski założeń pozytywistów. Zmarł nagle 19 maja 1942 r. w Warszawie. Na jego grobie widnieje napis – Bolesław Prus – serce-serc.

Twórczość:

1864 r. – Kurier Niedzielny korespondencja (debiut)

1866 r. – Kurier Świąteczny humoreski

1879 r. – Przygoda Stasia

1880 r. – Anielka, Powracająca fala, Michałko, Katarynka

1881 r. – Antek

1882 r. – Kamizelka

1883 r. – Grzechy dzieciństwa

1886 r. – Placówka

1890 r. – Lalka

1894 r. – Emancypantki

1897 r. – Faraon