Kamienie na szaniec – Charakterystyka Alka – Aleksander Kamiński
Alek, czyli Maciej Aleksy Dawidowski to jeden z głównych bohaterów powieści Aleksandra Kamińskiego Kamienie na szaniec.
Urodził się 3 listopada 1920 r. Ukończył liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Był wysokim, szczupłym blondynem o niebieskich oczach. Zazwyczaj pogodny, uśmiechnięty i pełen energii. Czasem roztargniony, lecz w trudnych sytuacjach potrafił panować nad swoimi emocjami i zachować zimną krew. Posiadał zdolność podejmowania właściwych decyzji, był ambitny i konsekwentny w działaniu. Odznaczał się takimi cechami jak: spokój, opanowanie, odwaga, zdrowy rozsądek i głęboki patriotyzm. Nigdy jednak nie potrafił pogodzić się z koniecznością zabijania Niemców, był niezwykle wrażliwy.
Lepsza wersja:
Alek, czyli Maciej Aleksy Dawidowski to jeden z głównych bohaterów powieści Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec”. Urodził się 3 listopada 1920 r. Ukończył liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Ojciec Alka był kierownikiem fabryki i znanym działaczem społecznym. Matka zaś była życzliwą i mądrą kobietą, która bardzo dbała o dom i starała się zapewnić rodzinie jak najlepsze warunki.
Alek był wysokim, szczupłym blondynem o niebieskich oczach. i jasnych włosach. Z powodu pokaźnego wzrostu nazywany był często przez kolegów „Glizda”.
Ten wiecznie uśmiechnięty dryblas skupiał wokół siebie zawsze sporą grupkę kolegów. Był zazwyczaj pogodny, uśmiechnięty i pełen energii. Czasem roztargniony, lecz w trudnych sytuacjach potrafił panować nad swoimi emocjami i zachować zimną krew. Posiadał zdolność podejmowania właściwych decyzji, był ambitny i konsekwentny w działaniu. Nigdy jednak nie potrafił pogodzić się z koniecznością zabijania Niemców, był niezwykle wrażliwy. Posiadał też talent przywódczy. Przez pewien czas był dowódcą jednym z grup szturmowych.
Alek podczas wojny był członkiem podziemnej organizacji Wawer, podchorążym AK. Brał udział w akcjach propagandowych w ramach Małego Sabotażu. Duży wpływ na konspiracyjną działalność Alka miało aresztowanie a potem rozstrzelanie przez Niemców jego ojca. Wtedy chłopiec wypowiedział okupantowi „prywatną” wojnę. Wspólnie z przyjaciółmi dokonywał wielkich czynów lecz nie uważał się za bohatera. Na szczególnie bohaterski czyn ze strony Alka zasługuje odkręcenie metalowej płyty zasłaniającej napis na cokole pomnika Kopernika Mikołajowi Kopernikowi – Rodacy.
Największymi pasjami Alka były narty i kino. Był najlepszym narciarzem zespołu, narciarzem narwanym jak pisze Kamiński. Jego narciarskie zainteresowania budziły niepokój jego rodziców. Chłopak bowiem nigdy nie zadowalał się łagodnymi stokami i przetartymi torami, lecz coś go ciągnęło w wysokie góry, na nowe, samotne szlaki. Kochał także kino, a najczęściej chodził do niego ze swoim nauczycielem od geografii, profesorem Domańskim.
Alek zmarł 30 marca 1943 r. na skutek ran odniesionych w akcji pod Arsenałem 26 marca 1943 r., podczas uwalniania Rudego z rąk gestapo. Został wówczas postrzelony w brzuch. Mimo natychmiastowej operacji, nie udało się go uratować. Za swoje zasługi dla ojczyzny został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari.
Moim zdaniem Aleksy Dawidowski jest wyjątkowym bohaterem. Jego nienaganna postawa, poświęcenie, odwaga, patriotyzm sprawiają, ze jest to postać godna do naśladowania, budzi nasz podziw i szacunek.