Aleksander Fredro – życiorys, biografia

Aleksander Fredro urodził się w Surochowie pod Przemyślem w 1793 roku w bogatej galicyjskiej rodzinie szlacheckiej, która w 1822 r. otrzymała od władz austriackich tytuł hrabiowski. Był jednym z dziewięciorga dzieci, wychowywany w domu przez guwernerów.

W 1809, mając 16 lat, wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego. Brał udział w kampanii Napoleona na Rosję w 1812 roku, podczas której dostał się do niewoli rosyjskiej.

Po zwolnieniu z niewoli w latach 1813-14 był oficerem ordynansowym w sztabie cesarskim, walczył pod Dreznem, Lipskiem i Hanau, za co otrzymał order Legii Honorowej. Po klęsce Napoleona poddał się do dymisji i w 1815 r. wrócił do majątku rodzinnego Beńkowa Wisznia pod Lwowem, gdzie gospodarował wspólnie z ojcem i braćmi.

W roku 1818 osiadł na stałe w Jatwięgach, gdzie prowadził już samodzielne życie. W 1828 r. ożenił się z Zofią z Jabłonowskich, hrabiną Skarbkową. Lata 1850-55 Fredro wraz z żoną i córką spędził w Paryżu, gdzie mieszkał ich jedyny syn. Jan Aleksander, który nie mógł powrócić do kraju ze względu na udział w kampanii węgierskiej w 1848 r. Po powrocie do kraju osiadł na stałe we Lwowie. Zmarł w 1876 r.

Najwybitniejsze utwory Aleksandra Fredry to przede wszystkim komedie: Pan Geldhab (1818), Mąż i żona (1821), Śluby panieńskie (1827-32), Pan Jowalski (1832), Zemsta (1832-33); wodewile i farsy: Gwałtu, co się dzieje (1826), Damy i huzary (1825); jednoaktówka Nie ma złego bez dobrego; pamiętnik z czasów napoleońskich: Trzy po trzy (1844-46) oraz liryki i bajki.