Adam Mickiewicz – Pan Tadeusz – streszczenie utworu
Księga I. Gospodarstwo
Do Soplicowa, wieczorną porą, przyjeżdża Tadeusz Soplica, dwudziestoletni młodzieniec. Wraca w rodzinne strony z Wilna, gdzie właśnie skończył naukę. Z radością ogląda dom, gdzie spędził dzieciństwo. Dom znajduje się w takim stanie, jakim go opuścił. Te same meble, portrety bohaterów narodowych i stary zegar wygrywający Mazurka Dąbrowskiego. Odwiedza następnie swój dawny pokój i staje nieco zaskoczony kobiecymi drobiazgami, jakie w nim znajduje. Jest bardzo ciekawy, kim jest kobieta, która w nim mieszka. Przez okno dostrzega sad, który dawniej był zaniedbany, dziś starannie wypielęgnowany, a w nim śliczną młodziutką dziewczynę. Niebawem przez nisko umieszczone okno do pokoju wpada beztrosko panienka, która na widok Tadeusza ucieka spłoszona. Tymczasem na powitanie Tadeusza wychodzi Wojski i wspólnie ruszyli do lasu na spotkanie wracającego ze spaceru towarzystwa. Do Soplicowa bowiem zjechało sporo gości w związku z procesem Sopliców i Horeszków o zamek. Przybył też Podkomorzy, który miał rozsądzić zwaśnione rodziny. Wszyscy udają się na wieczerzę, którą Wojski i Protazy przenieśli do zamku, dawnej posiadłości Horeszków. Uczta na zamku miała ugruntować prawo Sopliców do ruin. Głos zabrał Sędzia, wygłaszając ważną naukę o grzeczności, następnie Podkomorzy wypowiedział się na temat mody francuskiej. Obok Tadeusza zasiadła spóźniona Telimena, którą młodzieniec wziął za spotkaną rano w sadzie piękność. Podstarzała dama wywarła na młodym i niedoświadczonym chłopcu wielkie wrażenie, rozmowa ich dotyczyła życia codziennego, gdyż Telimena zauważyła, że Tadeusz nie jest zbyt wykształcony. Tymczasem u drugiego końca stołu narastał spór Asesora z Rejentem o to, czyj chart udusił zająca: Kusy Rejenta czy Sokół Asesora. Aby rozsądzić spór, Podkomorzy zarządził na dzień następny łowy. Wieczerza dobiegła końca i wszyscy udali się na spoczynek. Późnym wieczorem Sędziego odwiedza ksiądz Robak, który odbywa z nim tajemniczą rozmowę.
Dodaj komentarz