Adam Mickiewicz – Pan Tadeusz – Polowanie na niedźwiedzia. Plan i opis sytuacji.

1. Wytropienie niedźwiedzia: a) wypuszczenie psów b)zbliżanie się ściganego niedźwiedzia

2. Atak myśliwych – opuszczenie ustalonych stanowisk

3. Ucieczka zwierza na skraj lasu

4. Niespodziewany atak niedźwiedzia na mężczyzn: a) chybiony strzał Tadeusza i Hrabiego b) celny strzał do niedźwiedzia

5. Kłótnia Asesora i Rejenta o palmę zwycięstwa

6. Koncert Wojskiego na rogu bawolim

7. Rozwikłanie sporu przez Gerwazego – ksiądz Robak prawowitym bohaterem

8. Poczęstunek wszystkich zebranych wspaniałym bigosem myśliwskim

Pewnego razu spokojny obiad na dworze Sopliców przerwał gajowy, przynosząc wspaniałą nowinę. Otóż niedźwiedź wyszedł z matecznika i jutro będzie można urządzić polowanie na grubego zwierza. Uradowany Wojski natychmiast zajął się całą organizacją przedsięwzięcia, które miało być również rozrywką dla przybyłych gości.

Nazajutrz, już o świcie, wszyscy myśliwi w gotowości stanęli na skraju lasu. Wszystko już dopięte na ostatni guzik. Jeszcze tylko ostateczne wskazówki Wojskiego, wyznaczenie każdemu z osobna odpowiedniego miejsca i już zostają wypuszczone psy do nagonki niedźwiedzia.

Teraz już w wielkim napięciu myśliwi oczekują na jakikolwiek sygnał. Nagle… tak! To nasłuchujący Wojski podrywa się z ziemi – niedźwiedź i psy są już niedaleko. Rzeczywiście, z oddali słychać coraz to głośniejsze szczekanie, a zaraz wycie psów. Niedźwiedź się broni. Nieoczekiwanie myśliwi wbrew zakazom Wojskiego, zaczynają opuszczać swoje pozycje. Mężczyzna ich gani, ale na darmo. Niedźwiedź również ucieka w inną stronę. Sytuacja wymyka się spod kontroli.

Zwierz już wybiera na skraj lasu. O! Jest tu Hrabia i Tadeusz. Obaj oddają strzały… chybili! Młodzieńcy są w tarapatach. Rozdrażniony niedźwiedź już biegnie w ich stronę. Prawie dosięga Hrabiego łapą i … strzał! Zwierzę pada na ziemię. Hrabia i Tadeusz uratowani. Ale który z myśliwych strzelił tak celnie?

Po chwili wszyscy stali już przy martwym niedźwiedziu i zaczęli się kłócić o palmę zwycięstwa. Spór rozstrzygnął Gerwazy. Udowodnił, że nie był to Rejent, ani Asesor, ani żaden inny myśliwy – to ksiądz Robak uratował Tadeusza i Hrabiego.