Oda do młodości – jako manifest młodych – interpretacja – Adam Mickiewicz
Utwór Adama Mickiewicza Oda do młodości jest dowodem ścierania się klasycznych poglądów z nowymi, romantycznymi poglądami. Wyrosła ona z doświadczeń młodzieńczej działalności Adama Mickiewicza, jest świadectwem ewolucji ruchu filomatów.
Utwór łączy w sobie tradycje oświeceniowe z nowymi regułami i ideami romantyzmu. Wyraża dążenie do powszechnego szczęścia, przekonanie o potrzebie likwidacji zła w samym zarodku. Wzywa do walki o postęp i dobro ludzi, do przebudowy świata – wyzbycia się zacofania, ciemnoty i egoizmu wśród ludzi. Stosunki międzyludzkie należy poprawić tak, aby panowała szczerość i serdeczność.
Bohaterem Ody do młodości jest zbiorowość: Razem młodzi przyjaciele. Echa oświeceniowych haseł to pogarda dla wszelkiej ciemnoty, optymistyczna wiara w postęp. Poeta odwołuje się do oświeceniowego przekonania, że w szczęściu wszystkiego są wszystkich cele. Tylko w działaniu zespolonym skutecznie może się realizować społeczna służba: jednością silni. Zespoleni wspólną ideą młodzi entuzjaści, zgodnie z oświeceniowymi przekonaniami, zdolni są udoskonalić świat.
Dodaj komentarz