Adam Mickiewicz – Konrad Wallenrod – Dzieje Konrada Wallenroda

Głównym bohaterem powieści Adama Mickiewicza Konrad Wallenrod jest Litwin, który w dzieciństwie został porwany przez rycerzy zakonnych i wychowany przez nich jako Walter Alf. Natomiast jego ojciec, matka i rodzeństwo zginęli podczas najazdu. Mały chłopiec szybko stał się ulubieńcem krzyżackiego mistrza Winrycha, który był mu prawie ojcem.

W zamku krzyżackim przebywał także litewski wajdelota (wędrowny pieśniarz), który nie dopuścił do wynarodowienia chłopca. Uświadomił mu kim właściwie jest, opowiadał mu o rodzinnym kraju, podsycał miłość do utraconej ojczyzny i nienawiść do Krzyżaków.

Mimo tylu zabiegów wychowawczych w państwie wroga, jego dusza nigdy nie przestała być litewską.

Poznał wszystkie tajemnice sztuki rycerskiej, a przy nadarzającej się okazji, młodzieniec wrócił do rodaków. Na dworze księcia Kiejstuta uczył Litwinów nowoczesnych metod walki. Wkrótce też pojął za żonę jego córkę, Aldonę.

Szczęście rodzinne nie trwało długo. Dręczyła go wciąż sytuacja ukochanej ojczyzny, na którą nieustannie napadali Krzyżacy. Tak więc Walter rozumiejąc, że Litwini nie są w stanie pokonać zakonu w otwartej walce, przedostaje się ponownie do Krzyżaków, aby użyć podstępu: bo jeśli nie można być lwem, trzeba być chytrym lisem – mówi. Zostaje wybrany na Wielkiego Mistrza Zakonu.

Za pomocą podstępu i fałszu pokonał wroga. Gdy Krzyżacy wykryli zdradę, wydali na Konrada wyrok śmierci. Honor bohatera oraz świadomość nieetycznego postępowania nie pozwala mu dalej żyć. Postanawia sam odebrać sobie życie (wypija truciznę).

Konrad jest postacią tragiczną – to jednocześnie bohater i zdrajca. Cokolwiek nie uczyni, przyniesie to negatywne skutki. Kiedy pozostanie w domu, doprowadzi do upadku państwa. Jeśli wyjedzie unieszczęśliwi żonę. To człowiek szlachetny, bo dla ojczyzny poświęcił miłość do ukochanej kobiety i swój własny honor. Jako rycerz średniowieczny, ceniący sobie nade wszystko honor, brzydził się podstępem i zdradą, ale cel uświeca środki, zatem dla dobra ojczyzny, musiał zniszczyć odwiecznego wroga Litwy, Krzyżaków. Idea walenrodyzmu kryje w sobie tragizm. Żyjąc w zakłamaniu i wśród wrogów bohater wypełnia swoją misję choć bardzo cierpi, bo wewnętrznie pogardza metody, którymi się posługuje. Ponosi koszty spiskowania. Po wykonaniu zadania nie może ratować osobistego szczęścia. Pragnąc uratować resztki honoru popełnia samobójstwo.

Konrad Wallenrod posiada typowe cechy bohatera romantycznego – jest samotny, przeżywa romantyczną miłość, jest skłócony z samym sobą. Zdradliwa metoda walki wywołuje u niego głęboki konflikt wewnętrzny. Swoje szczęście osobiste poświęca dla dobra ojczyzny, jest żarliwym patriotą. Miłość do ojczyzny popycha go na drogę podstępu, ponosi duchową klęskę. Dokonane czyny nie są powodem do dumy i pychy, ale także wzbudzają wstręt do siebie.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.